در خصوص مالاریا چه می دانید؟
شناسایی و تشخیص انگل های خونی از وظایف مهم آزمایشگاه ها به شمار می آید. در این میان تشخیص مالاریا به علت شیوع بیشتر در ایران و همچنین ایجاد عوارض شدید و گاهاً مرگ، در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع، از اهمیت بسزایی برخوردار است.
اگر چه بیماری در نواحی شرقی وجنوب شرقی ایران خصوصا در مناطق غیر شهری شیوع بیشتری دارد ولی کلیه آزمایشگاه ها میبایست در هر زمان آمادگی پذیرش و تشخیص نمونه مشکوک به این بیماری را داشته باشند.
با وجود پیشرفت آزمایشات تشخیصی و حتی دستیابی به روشهای دقیق جهت شناسایی آنتی ژن انگل ها، کماکان روش تشخیصی قطعی بسیاری از انگل های خونی از جمله پلاسمودیومها مشاهده آنها در گسترش خونی می باشد. از آزمایشاتی نظیر یافتن آنتی بادیهای ضد انگل مالاریا نیز می توان در برنامههای غربالگری و یا شناسایی خونهای آلوده در دهندگان خون استفاده نمود. تهیه گسترشهای خونی در بیماری های بابزیازیس، مرحله حاد شاگاس، تریپانوزومیاز آفریقایی وبعضی ازانواع فیلاریازیس نیز قدم اولیه ومهم جهت تشخیص می باشد.
بنابراین با توجه به اهمیت تشخیصی گسترشهای خونی، کلیه کارکنان آزمایشگاه ها میبایست از روشهای صحیح جمع آوری نمونه و تهیه گسترشهای خونی، تهیه رنگ و بافرهای لازم، رنگآمیزی مناسب و در نهایت ویژگیهای مرفولوژیکی انگل ها آگاه باشند.
جمع آوری نمونه خون برای تشخیص مالاریا
اگر چه به محض شک به مالاریا در هر زمان جمع آوری نمونه الزامی است ولی رعایت زمان خونگیری، شناسایی گونه و مرحله زندگی انگل را امکان پذیرتر می سازد. بهترین زمان خونگیری در فواصل بین حملات لرز و قبل از شروع تب میباشد و معمولابه دلیل عدم امکان یافتن انگل در یک نوبت خونگیری، جمعآوری خون و تهیه گسترش می بایست تا سه روز متوالی هر ۶-۸ ساعت ادامه یابد. بدیهی است که تهیه نمونه قبل از استفاده از هرگونه داروی ضد مالاریا دارای ارزش تشخیصی می باشد.
تهیه نمونه خون از طریق خونگیری مویرگی و وریدی امکان پذیرمی باشد، ولی استفاده از خون مویرگی ارجح است، زیرا مواد ضد انعقاد موجب تغییرات مرفولوژیکی در انگل شده بنا بر این استفاده ازخون وریدی محدود به شرایطی است که تهیه گسترشهای مناسب با استفاده از خون مویرگی مسیر نباشد.در اینگونه موارد استفاده ازضد انعقادEDTA با رعایت نسبت دقیق با خون توصیه می گردد. در صورت عدم رعایت این نسبت امکان شسته شدن گسترش ضخیم از روی اسلاید هنگام رنگآمیزی و یا عدم رنگپذیری مناسب انگل وجود دارد. در هر حال در موارد خونگیری وریدی بهتر است تهیه گسترش از خون داخل سرنگ و قبل از مخلوط شدن با ماده ضد انعقاد و در صورت عدم امکان حداکثر ۱ ساعت پس از نمونهگیری صورت گیرد. با گذشت یک ساعت از زمان نمونه گیری، تغییرات مرفولوژیکی در ساختمان انگل ایجاد شده و حالت منقوط شدن گلبولهای قرمز نیز از بین میرود ولی شکل کلی انگل حداکثر تا دو ساعت قابل تشخیص باقی میماند.
تهیه گسترش های خونی مالاریا
جهت تشخیص انگل از گسترش های ضخیم و نازک استفاده شده و طبق توصیه CLSI(Clinical and Laboratory Standards Institute) در زمان پذیرش بیمار تهیه حداقل ۴ گسترش خونی شامل دو گسترش ضخیم و دو گسترش نازک ضروری می باشد.
گسترشهای ضخیم امکان تشخیص عفونتهای خفیف را فراهم ساخته و در واقع حجم زیادی از خون در زمان کمی بررسی می گردد، اگرچه تشخیص گونه پلاسمودیوم در این نوع گسترش ها به مهارت کافی نیاز دارد.
با بررسی گسترشهای خونی نازک امکان تشخیص مراحل مختلف زندگی انگل و افتراق گونههای مختلف فراهم می گردد.
طرز تهیه گسترش های خونی نازک همانند تهیه گسترشهای خونی معمول بوده که در آزمایشگاه ها به منظور بررسی سلولهای خونی انجام می گردد. یک گسترش نازک مناسب میبایست در ناحیه مرکزی اسلاید واقع شده، حاشیههای کناری آن آزاد، در یک انتها ضخیم و در انتهای دیگر نازک و طول قسمت نازک آن حداقل ۲ سانتیمتر باشد. این گسترشها در دمای اتاق خشک شده و پس از خشک شدن می بایست با متانول خالص ثابت گردند.
تهیه گسترشهای ضخیم به دو صورت امکان پذیر میباشد:
در روش اول میتوان پس از تماس اسلاید با قطره خون حاصل از خونگیری مویرگی با چرخاندن اسلاید (یا با استفاده از انتهای سواپ) خون را پخش کرده تا به قطر و ضخامت مناسب برسد (قطر سکه دو ریالی و ضخامتی که نوشتههای روزنامه از پشت آن براحتی قابل خواندن نباشد.) در صورت بزرگ نبودن قطره خون و یا لخته شدن آن استفاده از این روش مناسب نمیباشد.
گسترشهای ضخیم میبایست در سطح صاف افقی و دمای اتاق خشک شده ولی ثابت نگردند. در مناطق مرطوب میتوان از انکوباتور Cْ۲۵ برای خشک کردن گسترشها استفاده نمود ولی استفاده از دمای Cْ۳۷ و یا حرارت به دلیل ثابت شدن گلبولهای قرمز و عدم لیز کامل آنها توصیه نمی گردد. این گسترشها در دمای اتاق در عرض ۱۲-۸ ساعت خشک میشوند ولی با استفاده از پنکه میتوان این زمان را به حدود ۴-۱ ساعت تقلیل داد. در موارد اضطراری جهت تشخیص سریع میتوان گسترشها ضخیم را اندکی نازکتر از معمول تهیه نمود تا در عرض یک ساعت خشک شوند.
در بعضی از آزمایشگاه ها خون حاوی EDTA سانتریفوژ شده و پس از برداشتن پلاسما و بافی کوت، از لایههای فوقانی گلبولهای قرمز و پلاسمای باقیمانده گسترش نازک تهیه میگردد. این روش باعث تغلیظ انگل ها و همچنین کاهش تعداد پلاکتها در گسترش می شود. کاهش پلاکتها امکان ایجاد خطاهای تشخیصی را کاهش می دهد. گسترشهای تهیه شده قبل از رنگآمیزی میبایست با متانول خالص ثابت شوند.
رنگ آمیزی گسترشهای خونی برای مالاریا
گیمسا مناسبترین رنگ جهت رنگآمیزی انگل های خونی میباشد و امکان تشخیص دانههای شافنر،که در بعضی از گونههای پلاسمودیوم دیده میشود، را میسر میسازد. این دانه ها در رنگآمیزیهای رایت یا رایت گیمسا بخوبی قابل تشخیص نمیباشند. نکته مهم در تهیه رنگ، تنظیم PH بافر رقیقکننده( بافر فسفات) بوده که جهت تشخیص افتراقی انواع انگل های خونی میبایست در حد ۲/۷-۷ حفظ شود. از رنگ گیمسا با غلظتهای مختلف میتوان جهت رنگ آمیزی گسترش ها متناسب با شرایط بیمار و به منظور تشخیص سریع استفاده نمود بطور مثال در موارد اضطراری استفاده از رنگ با غلظت ۵/۷% به مدت ۱۵ دقیقه و در سایر موارد به منظور رنگآمیزی بهتر ساختمانهای داخلی انگل استفاده از غلظتهای ۵/۲% به مدت ۴۵ دقیقه و یا ۲% به مدت ۶۰ دقیقه توصیه می گردد. در پایان رنگ آمیزی، شستشوی اسلایدها با بافر دارای PH 2/7-7 کیفیت نهایی رنگ را بهتر مینماید.
کنترل کیفی رنگ و بررسی کیفیت رنگ پذیری انگل ها با استفاده از رنگآمیزی گسترشهای خونی معمولی امکان پذیر می باشد که در صورت مناسب بودن رنگ پذیری گلبولهای قرمز، سفید و پلاکتها، می توان از رنگآمیزی مناسب انگل ها نیز مطمئن گردید.
برای آگاهی از طرز تهیه رنگ و بافر رقیق کننده می توان از کتب مرجع یا دستورالعمل استاندارد CLSI(M15-A) استفاده نمود.
بررسی گسترشهای خونی تهیه شده جهت تشخیص مالاریا
بطور کلی در بررسی گسترشهای خونی جهت شناسایی و تشخیص انگل ها ابتدا از درشتنمایی کم و متوسط (×۱۰و ×۴۰) میکروسکوپ جهت یافتن اجزا درشتتر نظیر شیزونت و گامتوسیت و نهایتاً از درشت نمایی زیاد (×۱۰۰) جهت بررسی کامل گسترش استفاده میگردد. برای بررسی کامل گسترش می بایست حداقل ۳۰۰ میدان با درشتنمایی زیاد (× ۱۰۰ ) مشاهده گردد.
تشخیص انگل های خونی، خصوصاً چهارگونه پلاسمودیوم که در انسان ایجاد عفونت نموده و همچنین افتراق صحیح آنها از هم جهت انتخاب درمان مناسب ضروری است. افتراق این گونهها با استفاده از مشخصاتی نظیر اندازه و شکل گلبولهای قرمز آلوده، وجود یا عدم وجود
دانه های شافنر، شکل و تعداد تروفوزوئیتها در داخل گلبول قرمز و شکل گامتوسیتها امکان پذیر بوده که معمولاً تشخیص قطعی با استفاده از کنار هم قرار دادن چند یافته فوق امکان پذیر می گردد.
نکته مهم در امر تشخیص، افتراق انگل از مواردی مانند پلاکت، رسوب رنگ، قارچ و یا باکتریهایی است که بر روی گلبول قرمز قرار گرفتهاند. افتراق پلاسمودیوم فالسی پاروم از بابز یا نیز جهت انتخاب درمان مناسب، دارای اهمیت بوده که اگرچه این امر گاهاً در بررسی میکروسکوپی به سختی صورت گرفته، به دلیل عدم دسترسی تمامی آزمایشگاه ها به آزمایشهای اختصاصی نظیر تلقیح نمونه مشکوک به حیوانات آزمایشگاهی، آزمایشات سرولوژی و یا PCR کماکان تشخیص افتراقی میکروسکوپی از اهمیت ویژهای برخوردار میباشد.
تعیین میزان پارازیتمی
تعیین میزان پارازیتمی قبل از شروع درمان و جهت پیگیری اثر دارو بر روی عفونت و تعیین سوشهای مقاوم به داروی پلاسمودیوم فالسی پاروم ضروری میباشد که بطور معمول قبل از درمان و ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت پس از درمان انجام میگیرد. در صورت موفقیت درمان میزان پارازیتمی در عرض ۲۴ ساعت اول درمان بطور مشخص کاهش مییابد. ( تا ۵۰% یا بیشتر )
تعیین میزان پارازیتمی به دو روش امکان پذیر می باشد.در روش اول که فقط در گسترشهای نازک قابل انجام بوده با حداقل مشاهده ۱۰ میدان میکروسکوپی درصد گلبولهای قرمز آلوده به ازای شمارش۱۰۰ گلبول قرمز گزارش میگردد. (مثلاً ۰۵/۰% یا ۱%)
در مواردی که تعداد انگل ها در خون کم است می توان از روش دیگری استفاده نمود که بر روی هر دو گسترش ضخیم و نازک قابل انجام است. در این روش تعداد انگل برحسب شمارش ۱۰۰ گلبول سفید اعلام میگردد. همچنین میتوان مقدار انگل را در یک میکرولیتر خون نیز محاسبه نمود که برای اینکار تعداد انگل شمرده شده بر حسب ۱۰۰ گلبول سفید در تعداد کل گلبولهای سفید خون ضرب شده و نتیجه بر عدد ۱۰۰ تقسیم میگردد. قابل ذکر است که در صورت کم بودن تعداد انگل ها میتوان تعداد آنها را به ازای ۲۰۰ گلبول سفید شمارش نمود.
چگونه سرطان را از خود دور کنیم
امروزه سرطان به عنوان یکی از عوامل تهدید کننده حیات بشر به شمار میرود طبق آمار در حدود 12 تا 15 میلیون نفر در دنیا مبتلا به سرطان هستند که بر آورد می شود تا سال دو هزار و بیست این تعداد به حدود 20 میلیون نفر برسد واین روند تا جایی پیش رود که ابتلا به این بیماری اولین علت مرگ و میردر دنیا به حساب آید. در ایران نیز هم اکنون سرطان به عنوان سومین عامل مرگ میر بعد از حوادث تصادف و بیماریهای قلبی و عروقی می باشد. در مورد این بیماری، عوامل بوجود آورنده و راه های مبارزه با آن در ادامه بحث نموده ایم:
سرطان چیست؟ رشد ناهنجار، غیر طبیعی و غیر قابل کنترل سلول ها در بدن انسان که از یک نقطه و یک بافت شروع می شود باعث بروز یک غده و توده شده که این غده آرام آرام در بدن رشد می کند و به کلیه ارگان های حیاتی شخص حمله کرده تا جایی که سبب مرگ وی می شود. اگر غده اولیه را بتوان زود تشخیص داد و با جراحی کاملآ توده را برداریم و با شیمی درمانی بعد از جراحی و رادیو تراپی می شود بدین این روش بیش از 50 درصد سرطان های امروزه قابل درمان می باشد.
با گذشت چندین دهه از تحقیقات و هزینه های فراوان رد خصوص علل و ریشه های سزطان، با این وجود هنوز هم علت این بیماری کاملا مشخص نیست ولی به طور حتم سرطان یک بیماری مولتی فاکتوریال یا چند عاملی است: بدین صورت که چند فاکتور دست به دست هم می دهند تا یک غده سرطانی در بدن ایجاد شود.از مهمترین این فاکتورها :
داشتن استعداد ژنتیکی یا عامل ژنتیکی
عوامل سرطان زا
ضعف دستگاه ایمنی و دفاعی بدن در مقابله با سرطان و …
کنترل کردن عوامل ژنتیکی و عوامل سرطان زا در دنیای مدرن امروز به سختی امکان پذیر است، بدین معنا که از طرفی تغییرات ژنتیکی در بدن هر انسانی رخ داده و همگی استعداد بروز سرطان را داریم و از طرف دیگر با کمک عوامل سرطان زا (سیگار.اشعه.موادهای شیمیایی مختلف موجود در هوا .غذا و آب و غیر…) که قسمتی از زندگی روزمره ما را احاطه کرده است و این دو عامل از کنترل دست ما خارج است. ولی خوشبختانه تقویت فاکتور سوم یعنی سیستم ایمنی توسط خودمان امکان پذیر است.
به زبان ساده می توان گفت که ضعف سیستم ایمنی باعث بروز سرطان می شود! امروزه ثابت شده که سیستم دفاعی بدن انسان توانایی مبارزه با سلولهای سرطانی را دارد سیستم ایمنی توسط سیستم هورمونی یا اندوکرین با کمک سیستم مغز و اعصاب خاصیت کنترل کننده دارند. این سه سیستم، یعنی سیستم عصبی,هورمونی وایمنی با هم به صورت شبکه در بدن انسان کار می کنند تا قدرت ضد سرطانی سلول های ایمنی بدن هر روز کار خود را به نحو احسن انجام دهند. حال اگر شخصی به دنبال استرس، غم وغصه بیش از حد، هارمونی و تعادل درونی اش به هم ریخته و به دنبال این بهم ریختگی و آشفتگی که از روح و روان او ایجاد شده سیستم ایمنی ضعیف و از هم گسسته شده و در صورت ادامه این روند سلول های تغییر یافته سرطانی از این فرصت استفاده کرده و به رشد سریع خود ادامه می دهند و باعث بروز سرطان می شود.
افراط در اضطراب و غم و غصه یکی از عوامل اصلی سرطان در ایران:
پس به طبیعت بدن خود احترام گذاشته و خواب خوب ،تغذیه خوب و فکر و روان خوب را که باعث تقویت درون ما شده جزئی از ارکان روزمره خود قرار دهیم تا شاید بدین سان دچار سرطان نشویم.
آیا سرطان قابل درمان است؟ بله، درصورتی که به موقع تشخیص داده شود و جراح بتواند توده سرطانی اولیه را کاملا بردارد و بعد از انجام رادیوتراپی یا شیمی درمانی امروزه بیش از 50% بیماران علاج یافته و در اثر سرطان فوت نمی شوند و در 50% باقیمانده ادامه ی روند درمان باعث طولانی کردن عمر انها می شود.
باید توجه داشت که یکی از فاکتور های مهم موفقیت در درمان سرطان ها، تقویت روحیه و روان ونیز بالا بردن قدرت درونی و معنوی بیماران می باشد. پس خیلی مهم است که پزشکان معالج، با اینگونه بیماران، با خوشرویی و خوش اخلاقی، محبت و عاطفه، رابطه ای انسانی برقرار نموده و حداکثر تلاش خود را جهت بهبودی ایشان داشته باشندچگونه سرطان را از خود دور کنیم.
تلاش پزشکان برای تبدیل انسولین تزریقی به خوراکی
رییس انجمن علمی سامانههای نوین دارو رسانی ایران گفت: در تلاش هستیم تا انسولین از روش تزریقی در بیماران به خوراکی تبدیل شود و داروهای نانوذراتی جایگزین داروهایی شوند که به خوبی جذب بدن نمیشوند.
دکتر مرتضی رفیعی تهرانی در آئین افتتاحیه دومین همایش خاورمیانه و هفتمین همایش ملی سامانههای نوین دارورسانی(ICRC) که توسط دانشگاه علوم پزشکی کرمان در محل دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته(هایتک) برگزار شد، اظهار داشتند: هدف از برگزاری چنین همایشهایی این است که بتوانیم داروهای جدیدی را به بازار عرضه کنیم هرچند که برخی از این داروها در مرحله تولید و برخی در حال تحقیق هستند.
وی افزود: داروهای جدید بیشتر در زمینه تولید ژن در بیماران سرطانی و بیماران قلبی و عروقی است، ضمن اینکه تلاش میکنیم تا انسولین را از روش تزریقی در بیماران به خوراکی تبدیل نماییم و داروهای نانوذراتی جایگزین داروهایی شوند که به خوبی جذب بدن نمی شوند.
دکتر تهرانی همچنین افزود: امیدواریم تحقیقات در این زمینه و همچنین خروجی این همایشها منجر به کار مفیدی برای مردم ایران و کار تحقیقی به سیستم عملی تبدیل شود تا بیماران بتوانند از دستاوردهای نوین استفاده کنند.
رییس انجمن علمی سامانههای نوین دارورسانی ایران خاطرنشان کرد: در آینده ژن رسانی جای بسیاری از داروهای قلبی و عروقی، عفونی و آنتی بیوتیکها را خواهد گرفت و بسیاری از داروهای کنونی جمع خواهند شد، حتی میتوان این نوید را داد که طی 20 سال آینده دیابت درمان خواهد شد و دیگر ارثی و قابل انتقال نخواهد بود
منبع : نیوزفا
سرطان های ارثی روده بزرگ و تشخیص ژنتیکی
سرطان کولون یکی از معضلات اصلی سیستم بهداشت و درمان کشور است و بعد از سرطان ریه دومین علت مرگ و میر مرتبط با سرطان می باشد. حدود ۸۰-۷۰ درصد از موارد بیماری بصورت اسپورادیک و ۳۰-۲۰ درصد با فاکتورهای ارثی و ژنتیکی مرتبط می باشد. سندرم Lynch شایع ترین علت سرطانهای ارثی کولون است (فرم HNPCC) و بصورت اتوزوم غالب به ارث می رسد.
این سندرم در اثر نقص ژنتیکی پروتئین های مسیر ترمیمی (DNA mismatchrepair (MMR ایجاد می شود. بطور کلی ۸۰-۷۰ درصد از موار در اثر نقص مسیر MMR و افزایش ناپایداری ریزاقمارها (MSI-H) همراه است. از اینرو بررسی MSI یک تست آزمایشگاهی با حساسیت و اختصاصیت بالا جهت تشخیص سرطان های ارثی کلون (فرم HNPCC) در نظر گرفته می شود.
علاوه بر HNPCC سندرم LYNCH باعث افزایش خطر ابتلا به سایر تومورها نیز می شود.
چنانچه سابقه شخصی یا خانوادگی بیمار از نظر معیارهای Amesterdam یا Bethesda مثبت باشد، می توان با درخواست تست MSI و سایر آزمایشات تکمیلی به تشخیص نهاییHNPCC رسید.
با توجه به اهمیت فراوان تشخیص زودهنگام HNPCC از طریق آزمایشات ژنتیکی (DNA Sequencing , BRAF , MSI) آزمایشگاه پاتوبیولوژی میلاد اقدام به پذیرش و مشاوره در مورد نمونه های پاتولوژی مرتبط با سرطان های کولورکتال و HNPCC نموده است.
نمونه مورد نیاز برای انجام آزمایش بلوک پاتولوژی روده می باشد.
اسکناس، اتوبوسی مجانی برای انواع میکروبها!
حمل و استفاده آسان، امکان جمعآوری و تعویض و قابلیت چاپ آسان و تکثیر زیاد از محاسن اسکناس در عرصه داد و ستد است؛ با این حال جذب آلودگیهای میکروبی و انگلی، انتقال آلودگی های میکروبی و انگلی، غیرقابل شستوشو و ضد عفونی بودن آن، هزینه بالا جهت تعویض پولهای مستعمل و آلوده و استفاده همگانی به جهت در دسترس بودن اشخاص با مشاغل مختلف (بهداشتی وغیر بهداشتی) از معایب بهداشتی جدی اسکناسهاست.
در نگاهی گذرا میتوان دریافت از مشاغلی چون متصدیان نظافت و کارکنان بخشهای عفونی بیمارستانها گرفته تا فروشندگان فروشگاهها و بنگاهها که بیش از همه با پول سرو کار دارند، همگی بر آلوده شدن اسکناس و انتقال آلودگی میکروبی و انگلی به افراد جامعه دامن میزنند.
نتایج مطالعهای در ایالات متحده آمریکا، نشانههایی از کوکائین در نزدیک به ۹۰ درصد اسکناسهای در جریان در آمریکا را نشان داد. البته این تصور درستی به نظر نمیرسد که فقط اسکناس به عنوان عامل انتقال عوامل بیماریزا نام برده شود بلکه این احتمال میرود، امکان انتقال انواع آلودگیها از وسایل عمومی دیگری چون رایانه و اجزای آن، تلفن همراه به ویژه کادر بهداشت و درمان و…… وجود داشته باشد.
مطالعهای دیگری در دانشگاه کالیفرنیا، روی ۱۱۳ نمونه از اسکناسهای رایج در آمریکا نشان داد؛ اکثر اسکناسهای مورد مطالعه، آلودگی میکروبی به اشریشیاکلی و استاف اورئوس دارند.
با بیان اینکه پول و اسکناس و حتی دستگاه تلفن همراه و دستگیره درها میتواند منشایی برای انتقال فلورهای طبیعی پوست بدن از فردی به فرد دیگر باشد، اظهار کرد: فلور طبیعی به میکروبهای غیربیماریزایی گفته میشود که به طور طبیعی در پوست، حلق و روده هر فردی وجود دارد که با انتقال به شخص دیگر قدرت بیماریزایی پیدا خواهد کرد.
استافیلوکوکها از جمله استافیلوکوکهای آرئوس (طلایی) از جمله فلورهای طبیعی پوست هستند و این میکروب در شرایط عادی برای افراد سالم بیماریزا نیست اما میتواند در افراد مبتلا به نقص ایمنی ایجاد بیماری کند.
تماس دست با زخمهای باز را عاملی دیگر برای انتقال انواع میکروبها (فلور طبیعی پوست) به زخم است: ورود استافیلوکوک طلایی و یا هر میکروبی که فلور طبیعی پوست به شمار میآید حتی به مخاط دستگاه گوارش از طریق آندوسکوپی میتواند بیماریزا باشد.
انتقال آلودگی در زمان رگ گیری از طریق آنژیوکت هم امکان دارد، البته به جز میکروبهایی که فلور طبیعی پوست هستند، احتمال آلودگی ویروسی دستها در زمان سرفه و عطسه وجود دارد. چون برخی از ویروسها حدود سه تا هشت دقیقه و گاهی تا ۴۸ ساعت در محیط مرطوب زنده میمانند.
تماس دست به زخمهای عفونی و سپس تماس با سایر اشیا را روش دیگری برای انتقال آلودگیها است از این رو دستها و هرآنچه که با این عضو در تماس است، عامل مهمی برای انتقال آلودگی هستند.
متخصص بیماریهای عفونی با تاکید بر ضرورت شستوشوی روزانه دستها در ادامه یادآور شد: این در حالی است که امکان شست شوی پول و اسکناس وجود ندارد و میتوان با استفاده از کارتهای اعتباری، میزان انتقال آلودگی از طریق پول و اسکناس را به حداقل رساند.
کم کاری و پرکاری تیروئید
گاهی یکی از یافته های آزمایشگاهی در پرکاری تیروئید ( تیروتوکسیکوز ) که به خوبی شناخته شده نیست حضور میکروسیتوز بدون کمبود آهن است.
جالب اینکه در این حالت ممکن است مقداری Hb A2 هم بالا رود البته نه به حدی که در تالاسمی مینور بتا افزایش دارد . کاهش Hb A2 در کم کاری تیروئید ممکن است مشاهده شود.
بیماریهای تیروئید با سازوکارهای اتوایمیون مانند. بیماری هاشیموتو و گریوز ممکن است با اتوآنتی بادیهای ضد پلاکتی همراه بوده و خون محیطی تصویری شبیه به ITP مزمن پیدا کند .
در کم کاری تیرویید افزایش فعالیت سیستم فیبرینولیتیک و کاهش فاکتورهای ۷، ۸ ، ۹ و ۱۰ ممکن است دیده شود . در پرکاری این غده کم کاری سیستم فیبرینولیتیک و افزایش فاکتور ۸ مشاهده شده است .
در ۲۰% بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید می توان. در گستره محیطی تعدادی از گلبولهای قرمز ( بین ۰٫۵ تا ۲ درصد ) بصورت اکانتوسیت مشاهده کرد . افزایش کلسترول علت تشکیل این مرفولوژی بوده و گاهی با گزارش این مرفولوژی ممکن است پی به کم کاری تیرئید برده شود .
نئوپلاسمهای غده تیروئید ممکن است با واکنش لوکموئید ائوزینوفیلی همراه باشد .
اختلالات انعقادی در کم کاری تیروئید ممکن است شبیه به بیماری فون ویلبراند باشد .
امکان دارد لنفوم بدخیم در زمینه بیماری تیروئید ناشی از هاشیموتو شکل گیرد .
تیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کارتیروئید کم کار و پر کار
مگنت تراپی و کاربرد های آن
مگنت تراپی یا مغناطیس درمانی یکی از روشهای درمان فیزیوتراپی است که میتواند به افراد مختلف برای بهبود کیفیت زندگی کمک کند. مگنت درمانی نیازی به استفاده از دارو ندارد و به منظور بهبود مجموعه گستردهای از مشکلات عصبی و شرایطی که باعث تحلیل وضعیت بدن میشوند، طراحی شده است.
مگنت تراپی چیست؟
در مگنت تراپی از پالسهای الکتریکی آرام و خفیف برای تحریک و بازیابی سلولها در بدن استفاده میشود. به این ترتیب مگنت تراپی میتواند به بهبود وضعیت سلامت کلی فرد کمک کند. پالسهای مورد نیاز برای این درمان از طریق یک ماشین به نام دستگاه انرژی پالسی الکترومگنتیک(PEME)یا پالس تراپی طول موج کوتاه (PSWT) ایجاد میشوند. این پالسها انرژی الکترومگنتیک هستند و عملکرد آنها از مگنتهای ثابت (Static magnets) ایجاد شده در دستبندهای مخصوص مگنتیک متفاوت است.
عملکرد مگنت تراپی چگونه است؟
این درمان تولید مونواکسید نیتروژن را بدن تحریک کرده و باعث بهبود گردش و جریان خون در بدن میشود. به این ترتیب فرآیند خونرسانی و خروج ضایعات از سلولها بهبود یافته و تسریع خواهد شد. در نتیجه این فرآیند ترمیم و تولید مجدد سلولها تسریع شده، سیستم ایمنی بدن تقویت گردیده، و مقاومت بدن در برابر عفونت افزایش پیدا میکند. بنابراین مگنت تراپی میتواند به درمان مجموعه متنوعی از بیماریهای مزمن همچون زخمها، آسیبدیدگیها و ناراحتیهای طولانیمدت کمک کند.
چه شرایطی را میتوان از طریق مگنت تراپی درمان کرد؟
این روش در اکثر موارد برای درمان مشکلات و بیماریهای زیر مورد استفاده قرار میگیرد:
- بیماری پارکینسون
- آرتروز زانو، گردن و شانه
- پوکی استخوان
- درد
- شکستگیهایی که دیر جوش میخورند.
- آسیبدیدگیهای ورزشی
- بیحالی و رخوت
- مشکلات عصبی
- آلزایمر
- ام اس
مزایای مگنت تراپی چیست؟
مگنت تراپی به عنوان یک روش مناسب برای تسکین درد، کاهش التهاب، و کاهش اسپاسم معرفی و شناخته شده و در احیا و ریلکس کردن عضلات و کاهش بسیاری علائم ناتوان کننده نقش موثر دارد. معمولاً این درمان در موارد زیر برای افراد استفاده میشود:
- کاهش درد و گرفتگی
- کاهش حالت انقباض و تشنج
- بهبود توانایی حرکتی و هماهنگی عضلات
- بهبود توانایی کنترل ادرار
- افزایش سطح انرژی
- بهبود حالت روحی و ایجاد احساس خوب
- بهبود کیفیت خواب
- بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن و کمک به پیشگیری از عفونت
- افزایش تمرکز
- تنظیم سطح فشار خون و کلسترول
- کمک به کاهش استرس
- کمک به پیشگیری از پوکی استخوان
- کاهش سطح اسید لاکتیک موجود در عضلات
- کمک به ریلکس شدن بدن
- تسریع دوره بهبودی پس از عمل جراحی
- افزایش اکسیژنرسانی و بهبود چرخش خون
- تاثیر مثبت بر غشای سلولی (از طریق ایجاد امکان مبادله یونهای ضروری همچون سدیم و پتاسیم(
- کاهش التهاب و ورم
- کاهش کبودی
- افزایش سرعت ترمیم شکستگی استخوان
در طول مگنت تراپی چه اتفاقی میافتد؟
برای استفاده از این درمان بیمار بهطوری که کاملاً لباس پوشیده بر روی تخت یا صندلی (با توجه به توانایی حرکتی وی) قرار میگیرد. اکثر افراد چیزی غیر از یک گرمای خفیف در طول این درمان احساس نمیکنند. با این وجود گاهی اوقات بیمار ممکن است مقداری احساس سوزش در برخی نقاط بدن خود داشته باشد. همچنین افرادی که دچار درد بودهاند، ممکن است با افزایش ناچیز در مقدار درد خود مواجه شوند، اما این شرایط فقط برای یک تا سه جلسه درمان ادامه پیدا خواهد کرد.
پس از گذشت این مدت، تاثیر کاهش درد ناشی از درمان شروع شده و درد بیمار بسیار کمتر از قبل خواهد شد. بسیاری از افراد بهبود در وضعیت خود را فقط با گذشت چند جلسه از این درمان گزارش کردهاند. درمان اول با این روش به حدود ۲۰ تا ۴۵ دقیقه زمان نیاز دارد. جلسات درمان بعدی با توجه به شرایط بیمار ممکن است بین ۱۰ تا ۳۰ دقیقه طول بکشد.
آیا مگنت تراپی بیخطر است؟
مگنت تراپی بسیار بیخطر است. این درمان ممکن است برخی از عوارض جانبی محدود برای فرد داشته باشد که به هیچ عنوان شرایط جدی در ارتباط با آنها گزارش نشده است. این عوارض در اکثر موارد موقتی بوده و شامل احساس سوزش، بیحسی، احساس گرما، مشکلات خواب (فقط در ۳ درصد بیماران مشاهده شده است)، کجخلقی و زودرنجی (در چند روز اول پس از درمان در بین حدود ۴ % خانمها و ۱% آقایان مشاهده شده است)، مشکلات تمرکز، و تشدید موقت درد است.
چه مدت زمان برای شروع مشاهده نتایج مثبت ناشی از این درمان لازم است؟
این مدت به شرایط درمان فرد بستگی دارد. سن، سبک زندگی، تناسب بدن، ماهیت و شدت مشکل نیز بر طول مدت لازم برای مشاهده علائم درمان تاثیر دارند. با این حال در اکثر مواقع درد و ناراحتی بیمار میتواند با گذشت ۱ تا ۳ جلسه از شروع درمان از بین برود. بهطور کلی مدت زمان لازم برای شروع فرآیند بهبود با این روش در ارتباط با مشکلات مختلف به شرح زیر است:
- آرتروز: کاهش درد اولیه با گذشت ۲ تا ۳ جلسه از درمان آغاز میشود. به این ترتیب میتوان انتظار داشت درد بیمار پس از گذشت ۶ هفته از درمان بسیار کاهش یافته و توانایی حرکتی فرد بهطور مشخص افزایش پیدا کند.
- درد و آسیبدیدگیهای ورزشی: عکسالعمل بدن به درمان در شرایطی که مشکل مزمن و طولانی مدت بوده باشد، بسیار سریع است.
- ناراحتیهای مزمن: ناراحتیهای مزمن مثل بیماری ام اس و پارکینسون معمولاً به خوبی به این درمان واکنش نشان میدهند. به هر حال مدت زمان لازم برای مشاهده علائم و سطح بهبود بیمار به شدت مشکل بستگی دارد.
- پوکی استخوان: افراد مبتلا به پوکی استخوان افزایش تراکم در استخوان خود را با گذشت ۶ تا ۱۲ ماه بهطور معمول مشاهده میکنند.
- سطح کلسترول و فشار خون بالا: سطح بالای کلسترول با گذشت ۳ تا ۴ ماه از این درمان کاهش پیدا میکند. همچنین فشار خون بالا با گذشت ۱ تا ۲ ماه از این درمان کاهش پیدا خواهد کرد.
- سایر شرایط: بسیاری از مشکلاتی دیگری که در این بخش مطرح نشده ممکن است به خوبی به مگنت تراپی واکنش نشان دهند.
فواصل درمان با این روش چگونه است؟
در مواردی که مشکل مزمن بوده یا دورههای بازگشت یا عود مجدد داشته باشد، معمولاً به بیمار توصیه میشود یک یا دو بار در هفته از این درمان استفاده کند. در صورتی که آسیبدیدگی یا بیماری اخیراً ایجاد شده باشد، معمولاً به بیمار توصیه میشود هر دو روز یک بار از این درمان استفاده نماید.
آسیبدیدگیهای ورزشی و خفیف به یک دوره درمان متمرکز تا زمان دستیابی به ریکاوری و بهبود کامل نیاز دارند. شرایط مزمن همانطور که از اسم آنها مشخص است، معمولاً نیازمند درمان مستمر برای حفظ سلامت عمومی و از بین بردن علائم بیماری هستند.
آیا میتوان به مصرف دارو در زمان استفاده از مگنت تراپی ادامه داد؟
مگنت تراپی به صورتی طراحی شده که امکان استفاده از آن به همراه سایر روشهای درمانی وجود داشته باشد. به همین خاطر معمولاً به افراد توصیه میشود داروهای خود را مشابه حالت عادی مصرف کنند و فقط در این زمینه با پزشک معالج خود برای کسب اطلاعات بیشتر مشورت نمایند.
اگر شما به بیماریهای مزمن مبتلا هستید، بهتر است درباره شرایط خود با پزشک معالج صحبت کنید تا در صورت وجود هرگونه محدودیت در ارتباط با تجهیزات درمان با این روش، اطلاعات لازم در اختیار شما قرار گیرد.
آیا استفاده از کمربندهای مگنت تراپی میتواند به کاهش درد کمر کمک کند؟
همانطور که گفته شد، مگنتهای ثابت متفاوت از پالسهای مگنتیک هستند. این نوع مگنتها در ظاهرها و اندازههای مختلف همچون کمربند، بازوبند، و حتی تشک و پتو نیز موجود بوده و از فروشگاههای لوازم پزشکی قابل تهیه هستند. به هر حال، بررسیهای اخیر انجام شده درباره انواع مختلف روشهای درمان با مگنت ثابت نتوانسته نتایج قابل اتکا درباره اثربخشی این روشها برای کاهش درد ارائه کند.
اوزون درمانی و اکیسژن تراپی
شما هیچ موقع ارزش این که میتوانید به سادگی حرکت کنید را نمیدانید. تا هنگامی که دیگر از این نعمت برخورددار نیستید.در واقع ما تواناییهای ارزشمندی مانند راه رفتن و حرکت دادن انگشتانمان را نادیده میگیریم. مفاصل ما حرکات بدن ما را به خوبی کنترل میکنند. بنابراین زمانی که آسیبدیدگی یا بیماری باعث اختلال در عملکرد آنها میشود، این موضوع تاثیرات مخربی بر زندگی ما خواهد داشت. مشکلات مفصلی معمولا با بروز علائمی مانند احساس خشکی و بیحرکتی در مفصل، حساسیت به لمس و کاهش انعطافپذیری مفصل آغاز میشوند. در صورتی که این علائم نادیده گرفته شوند، ممکن است در ادامه فرد به درد مفصلی دچار شود. درمانهایی که در این مورد به طور معمول برای بیماران تجویز میشود، داروهای مسکن و ضدالتهاب، تزریق کورتیزون، فیزیوتراپی و حتی جراحی است. با این حال یک روش درمانی جایگزین وجود دارد که میتواند به شما کمک کند که برای همیشه قابلیت حرکت طبیعی مفصل خود را بازیابید و بدون درد زندگی کنید. این روش درمانی، اوزونتراپی است.
برای این که بتوانید این روش درمانی و نحوهی عملکرد آن بر روی مفاصل بدن را درک کنید، باید بدانید که اوزون چیست. اوزون یک گاز طبیعی است که هر مولکول آن از سه اتم اکسیژن تشکیل شده است. همهی ما وقتی کلمهی “اوزون” را میشنویم به یاد لایهی محافظتی میافتیم که دور تا دور اتمسفر زمین را احاطه کرده است. و گازهایی که ما برای زنده ماندن به آنها نیاز داریم را در خود جای داده است. اما این تنها یکی از کاربردهای اوزون است. با پیشرفت علم در زمینهی پزشکی می توانیم استفادههای دیگری هم از گاز اوزون داشته باشیم. در مواردی که شخص به بیماریهای مفصلی و سایر مشکلات مربوط به آن دچار میشود، اوزون میتواند به رفع دردهای عضلانی و مفصلی شخص کمک کرده و موجب راحتی و آسوگی او شود.
اوزون میتواند بیماریها و اختلالات مختلفی را در مفتصل بدن درمان کند که از آنها می توان پوکی استخوان، پارگی تادون ها، خارپاشنه، درمان مفاصل فرسایش یافته بر اثر آرتروز، دیسک کمر، بافتهای آسیبدیده، رباطهای آسیبدیده، گردن درد مزمن، کمردرد مزمن و … را نام برد.
گاز اوزون با راه های مختلفی به بدن کمک می کند که خودش را بازسازی و ترمیم کند و اختلال مفصلی را برطرف کند. اوزون موجب میشود که مواد مغذی لازم که برای بازسازی و ترمیم عضلات و لیگامنتها مورد نیاز هستند، به آنها برسد. این نتایج به علت وجود پنج اثر اوزون به دست میآید:
اوزون باعث تنظیم عملکرد سیستم ایمنی بدن انسان میشود. بنابراین دیگر هیچ عامل مخربی موجب بروز اختلال در روند بهبودی مفصل نمی شود. تفاوتی نمی کند که عملکرد سیستم ایمنی بدن شما بیش از حد ضعیف یا بیش از حد قوی باشد. در هر صورت اوزون عملکرد این سیستم را به حالت طبیعی باز می گرداند.
اوزون و اکسیژن تراپی موجب اکسیژن رسانی بیشتر به ناحیه آسیب دیده می شود. این عامل برای تسریع روند بهبودی بسیار ضروری است.
اوزون موجب افزایش جریان خون در ناحیه آسیبدیده میشود. افزایش جریان خون نیز باعث کاهش التهاب میشود.
اوزون موجب میشود که میتوکوندری سلولها با مقادیر مناسبی از اکسیژن تغذیه شود. معمولا برای تحریک میتوکوندری برای جذب اکسیژن ، ویتامین C تجویز میشود. اما اوزونتراپی در این زمینه تاثیرات بسیار بیشتری نسبت به مکملهای ویتامین C دارد.
اوزون همچنین موجب افزایش حضور آنتیاکسیدانها در ناحیه آسیبدیده میشود. این موضوع باعث افزایش قدرت دفاعی بدن در برابر عفونت و التهاب میشود.
اوزونتراپی چگونه انجام میشود؟
زمانی که شما جوان هستید، به این موضوع فکر نمی کنید که چگونه عواملی مانند ورزش کردن، آسیبدیدگیها و همینطور ژنتیک شما بر وضعیت مفاصل بدنتان در آینده تاثیر خواهد گذاشت. خوشبختانه به لطف پیشرفتهای اخیر پزشکی مانند اوزونتراپی، برای شما این امکان وجود دارا که بدون محدودیت فعالیت کنید و مجبور به تحمل درد نباشید. در صورتی که به دردهای مفصلی مبتلا هستید با یکی از متخصصینی که این روش درمانی را انجام میدهد مشورت کنید. این روش درمانی میتواند راه بازگشت شما به زندگی بدون درد باشد.
اوزونتراپی دارای سه مرحله است. در مرحلهی اول، داروهای مسکن و ضدالتهاب مستقیما در ناحیه مورد نظر تزریق میشود. این کار بدین منظور انجام میشود که تورم مفصلی کمتر شود و جریان خون در این ناحیه افزایش یابد. در همین مرحله شما در خواهید یافت که این روش درمانی تاثیرگذاری بسیار بیشتری از سایر روشهای درمانی دارد. سپس در این ناحیه ترکیبی از ویتامینهای مختلف نیز تزریق میشود. این کار به تقویت مفاصل کمک بسیار زیادی میکند و موجب میشود که مفصل شما بتواند فشارهایی که بر آن وارد میشود را به خوبی تحمل کند. در این مرحله دوز کنترلشدهای از گاز اوزون در مفصل تزریق میشود . اوزون به بهبودی مفصل و بازسازی بافتهای آسیبدیدهی آن کمک میکند و موجب افزایش جریان خون در این ناحیه میشود.
بعد از گذشت یک دورهی درمان ۶ هفتهای، مفصل تا چند ماه وضعیت مساعدی خواهد داشت. اما باید در نظر داشته باشید که اوزون نمی تواند روند فرسایش و ساییدگی مفصل را متوقف کنید، بنابراین شما نیاز دارید که هر ۳ یا ۴ ماه یکبار، اوزون را یک بار دیگر تزریق کنید تا درد مفاصل خود را برطرف کنید.
آیا اوزونتراپی دردناک است؟
در صورتی که مفصل شما بسیار ملتهب باشد، ممکن است کمی در هنگام تزریق احساس ناراحتی کنید. اما این روش درمانی به طور کلی دردناک نیست. در واقع این روش درمانی کمترین میزان درد را به همراه دارد و در مقیاس ۱ تا ۱۵، میزان دردی که ایجاد میکند در حدود ۱٫۵ است. در هنگام تزریق بیحسکنندهی موضعی شما تنها چند ثانیه احساس درد. و ناراحتی خواهید داشت و بعد از آن دیگر هیچ دردی احساس نخواهید کرد.
زمانی که اوزون در مفصل تزریق میشود، شما هیچ احساس دردی نخواهید داشت اما تا حدود ۳۰ دقیقه احساس میکنید که درون مفصل شما پر شده است. شما احتمالا تا ۲۴ ساعت پس از درمان، کمی احساس سوزش در مفصل خود خواهید داشت، خصوصا اگر اولین بار باشد که این درمان را دریافت میکنید. چون معمولا در اولین جلسهی درمان، مفصل هوز ملتهب است. با این وجود بسیاری از بیماران ما اظهار کردهاند که هیچ احساس دردی نداشتهاند.
اوزون و بدن ما
واکنش بدن به اوزون در افراد مختلف متفاوت است. دوزهای بالای اوزون میتواند برای بدن مخرب باشد. این گاز در دوزهای بالا میتواند حتی بدن را مسموم کرده و موجب مرگ شخص شود. با این حال دوزهای بسیار پایین و کنترلشدهی اوزون به عنوان یک آنتیبیوتیک بسیار قوی در بدن عمل میکند و به بدن ما در بازسازی و ترمیم خود در نواحی مشخص کمک میکند. خواص درمانی و ترمیمی این ماده از بسیاری از درمانها و روشهای دیگر بیشتر است.